Milli Məclisə sentyabrın 1-də keçiriləcək növbədənkənar seçkilərdə “dəyişməz favoritlər” sırasında olan bəzi stajlı deputatlar da mandat uğrunda mübarizətyə girişiblər.
Altıncı çağırış parlamentin 2020-ci il fevral seçkilərində formalaşan tərkibinin milli və qlobal planda yeni çağırışlara uyğun fəaliyyət göstərəcəyinə dair gözləntilərin doğrulduğunu söyləməyə ciddi əsas yoxdur. Hər halda, o zaman dünyanı təhdid edən COVID-19 pandemiyası fonunda baş tutan seçkilərdə diqqətin daha çox bu bəşəri fəlakətə yönəlməsi Milli Məclisin tərkibinə yönəlik tənqidi yanaşmaları böyük mənada arxa plana keçirdi. Həmin il baş tutan və Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün bərpası ilə nəticələnən 44 günlük Vətən müharibəsindən sonra isə bu məsələ xüsusi aktuallıq kəsb etmədi. O baxımdan, Milli Məclisin tərkibi və fəaliyyəti ictimai müzakirələrin gündəmində yer almadı. Onsuz da cəmiyyətə tanış olan deputatların əksəriyyətinin fəaliyyətində müzakirə ediləcək xüsusi bir cəhət yox idi.
Bu səbəbdən, altıncı çağırış Milli Məclisin də öz ömürünü vaxtından əvvəl başa vuracağı haqda proqnozların doğrulması təəccüblü deyildi. Prezident İlham Əliyevin bu ilin iyununda parlamentin buraxılması və sentyabrın 1-nə növbədənkənar seçkilərin təyi edilməsi haqqında imzaladığı Sərəncam qanunauyğunluq kimi qarşılandı.
Gözləmək olardı ki, Milli Məclisə bu dəfəki seçkilərdə tamam fərqli alternativlərin rəqabəti müşahidə ediləcək. Çünki cəmiyyətin müəyyən hissəsinin düşüncəsinə görə, 2020-ci ildə parlamentə düşən deputatların mütləq çoxluğu üçün bu, onların ali qanunvericilik orqanında sonuncu təmsilçiliyi olacaqdı. Lakin 1 sentyabr seçkilərində nazmisədlərin irəli sürülməsi mərhələsinin başlanğıcında belə aydın oldu ki, bu çərçivədə nəzərdə tutulan deputatların böyük kəsimi qətiyyən o düşüncədə deyil. Hətta 6 dönəm – 30 il Milli Məclisdə oturmuş deputatların çoxu belə yeni namizəd statusunda adlarını seçki bülleteninə saldırmağa nail olublar. Belə olduqda, deputatlıq fəaliyyətləri daha az müddətlə ifadə olunan parlamentarilərin yenidən öz iddialarını ortaya qoymaları təəccüb doğurmadı.
Doğrudur, şablon da çıxsa, qanunun məhdudlaşdırdığı hallar istisna olmaqla, istənilən vətəndaşın seçkilərdə namizədliyini irəli sürmək hüququ var. Bu sırada bir neçə çağırış Milli Məclisdə deputat mandatı qazanmış şəxslər də istisna deyil. Ancaq burada nəzərə alınmalı olan çox ciddi məqamlar var. Onlardan biri və başlıcası həmin mandatı haqq etmək, təmsil etdiyi seçicilərə və bütövlükdə dövlətə nə dərəcədə faydalı olmaqdər. Faydalılıq əmsalı sıfır həddində olanların yenidən mandat uğrunda mübarizəyə girişməsi ictimai rəydə də birmənalı reaksiyaya səbəb olur, aqressiya ilə qarşılanır. 1 sentyabr seçkilərinin ümumi namizədlər siyahısında belə şəxslərin sayı kifayət qədər çoxdur.
Onların sırasında xüsusi seçilən deputat-namizədlərdən biri də 2000-ci ildən etibarən, Milli Məclisdə “lövbər” salan, beş dönəm deputat mandatına sahiblənən Eldar Quliyevdir. Artıq ömrününü 74-cü ilinə adlayan Quliyev də bəzi həmyaşıd deputatları kimi, istirahətə çəkilməkdənsə, parlament divarları arasında “xalq üçün külüng vurmaq” yolunu seçib, 28 saylı Sabunçu üçüncü seçki dairəsindən namizədliyini irəli sürüb. Onun bu “fədakarlığını” bəlkə də qiymətləndirmək olardı. Lakin çox təəssüf ki, Quliyev 25 illik deputatlıq fəaliyyəti dövründə haqqında müsbət rəy yaradacaq, xoş sözlər dedirdəcək bir işin qulöundan yapışmayıb, ona pozitiv imic çizəcək fəaliyyəti ilə seçilməyib.
Əksinə, deputat və Koooperasiya Universitetinin rektoru olan Eldar Quliyev bu müddət ərzində adını yalnız neqativ planda hallandıracaq fəaliyyətlə məşğul olub. Mediada onun adına verilən axtarışlar zamanı elektron bazanın rektor-deputat barəsində türlü-türlü tənqid və şikayətlərlə dolu olduğu görünür. Onunla əlaqədar şikayətlərin əsas istiqamətlərindən biri Quliyevin rəhbəri olduğu Kooperasiya Universitetini “ailə podratı” əsasında idarə etəmələrinə dair iddialardır. Bildirilir ki, qızını prorektor, qardaşı qızını isə Kooperasiya Kollecinə direktor təyin edən Quliyev digər qohumlarını da müxtəlif vəzifələrə yerləşdirib.
Eldar Quliyevin “xüsusi” özəlliklərindən biri də 25 illik deputatlığı müddətində plenar iclaslarda demək olar, çıxış etməməsidir. Bu səbəbdən, onun adı müntəzəm keçirilən sorğularda “ən susqun deputatlar” sırasında ön yerlərdə yazılır. Seçicilərin də parlamentdə onları təmsil edən deputatla görüşüb dərdlərini söyləmələri mümkünsuz işə çevrilib. Seçildiyi bölgənin əhalisi ilə təmaslardan hər vəchlə yayınan Quliyev onların hansısa dərdinə dərman olmağı ağlının ucundan belə keçirmir.
Lakin onun “fəaliyyətsiz” olduğunu söyləmək də doğru deyil. Çünki iddialara əsasən, Eldar Quliyev təmsil etdiyi rayonda böyük biznes şəbəkəsi qurmağa nail olub. Hətta 1 sentyabr seçkilərində onun rəqibləri olan digər namzədlər Maştağa qəsəbəsindəki çoxsaylı obyektlərin Quliyevə məxsus olmasına dair paylaşımlar edirlər. Göründüyü qədər, deputatlıq sayəsində seçicilırinə olmasa da, özünə yaxşı gün ağlayan Quliyevin bu statusdan könüllü imtina etməsi təsəvvürə gəlmir.
Ancaq onun deputatlığa 5-ci cəhdi uğurlu alınacaqmı? Sentyabrın 1-də görəcəyik.
