Oliqarxların, korrupsiyalaşmış şəxslərin və iri aqrobizneslərin nəzarət etdiyi torpaqların ümumi sahəsi doqquz milyon hektardan çoxdur — Bu, Ukraynanın şumlanmış torpaqlarının 28 faizindən çoxunu təşkil edir. Ən böyük torpaq sahibləri Ukrayna oliqarxları və əsasən Avropa, Şimali Amerika maraqları, həmçinin Səudiyyə Ərəbistanının suveren fondundan ibarət xarici təsirlərin cəmindən ibarətdir. ABŞ-ın məşhur pensiya fondları, fondlar və universitetlərin endovmentləri isə ABŞ-ın birbaşa investisiya fondu olan NCH Capital vasitəsilə bu sektora investisiya qoyur.
Oliqarxların hələ də böyük ölçüdə nəzarət etdiyi bir neçə aqrobiznes artıq Qərb bankları və investisiya fondları üçün açıqdır — bunlara Kopernik, BNP və ya Vanguard kimi məşhur adlar daxildir — və indi onların səhmlərinin bir hissəsinə nəzarət edirlər. Böyük torpaq sahiblərinin çoxu Avropa Yenidənqurma və İnkişaf Bankı (AYİB) və Dünya Bankı kimi Qərb fondları və institutlarına xeyli borclu vəziyyətdədir.
Son illərdə Ukraynanın Qərb tərəfindən maliyyələşdirilməsi sərt iqtisadiyyat tədbirləri və özəlləşdirmə daxil olmaqla radikal struktur dəyişiklikləri proqramı ilə əlaqələndirilmişdi. Bu, kənd təsərrüfatı torpaqlarının satışına icazə verən torpaq bazarının yaradılmasını tələb edirdi. Prezident Zelenski 2020-ci ildə əksər əhalinin iradəsinə zidd olaraq, bu torpaq islahatını qanuniləşdirdi. Əhali bu islahatın korrupsiyanı daha da artıracağından və kənd təsərrüfatı sektorunda nüfuzlu dairələrin nəzarətini gücləndirəcəyindən qorxurdu. Hesabatın nəticələri bu narahatlıqları təsdiq edir. Böyük torpaq sahibləri Qərb maliyyə institutlarından böyük maliyyələşmə alarkən, daxili ərzaq təchizatını təmin etmək üçün lazım olan Ukrayna fermerləri demək olar ki, heç bir dəstək almır. Torpaq bazarının yaranması ilə, iqtisadi stressin və müharibənin güclü təsiri altında, bu fərq iri aqrobizneslərin torpaqları daha çox konsolidasiya etməsinə gətirib çıxaracaq.
Hesabatda həmçinin qeyd olunur ki, Ukraynanın hədsiz borcları maliyyə institutları tərəfindən müharibədən sonrakı bərpanı daha çox özəlləşdirmə və bir sıra sektorlarda, o cümlədən kənd təsərrüfatında liberallaşma islahatlarını təşviq etmək üçün rıçaq kimi istifadə olunur.
