Səhəri gün qapı döyüldü, yoldaşım qapını açdı…Dəhşətə gəldim, o idi…Nəfəs ala bilmirdim, sanki öləcəkdim…Kaş ki, öləydim…Bundan beləsini heç yaşamayaydım…
Amma “o” heç mən tərəfə də baxmadı.Yoldaşıma baxdım o bu adamı tanıyırmış, tutulmuşdu, dili topuq çalırdı. Bir anda anladım bu adam onun gəzdiyi qadının əri Imiş…Artıq qulaqlarım uğulduyurdu, divara söykənmişdim ki yıxılmıyım…Onun dediyi bu cümlə dolaşırdı beynimdə: “Sənin etdiyini, mən də etdim.” Bir disk verib cıxıb getdi. Disk 10 gündür evdədir, Heç kim qorxusundan ona əl vurmur, yoldaşımla danışmırıq, bir -birimzin üzünə belə baxmırıq. Ikimiz də ruh kimi dolanırıq…Axırı nə olacaq, bilmirəm. Nə vaxta kimi biz belə yaşayacayıq? Belə yaşamaq mümkünmü? Bəs günah kimdədir? Cavab tapa bilmirəm bu suallara. Bircə əlacım var, özümü öldürmək. Özümdən iyrənirəm, həyatımdan iyrənirəm. Bir xəyanət görün neçə adamın həyatını məhv etdi.
