(“Ərzi-əsri-hal-namə”dən)
...Həə, əzizlərim,
uşağın asfalta düşən
çörəyi öpüb gözü
üstünə qoymağına –
nağıllardakı kimi – 3 gün,
3 gecə kövrələndən
sonra üz tutdum
psixoloqa. Xanımın
tıxacdan verdiyi
suallara könülsüz
“hə-hı” elədim.
Psixoloq bu dəfə
kimyəvi biliyimi
yoxlayıb, ardınca 1 şeir
deməyimi xahiş elədi.
İstədim, “Uşaq və
buz”u deyəm,
fikirləşdim, qadın
seansı uzadar. Keçdim
öz yaradıcılığıma.
“Görsən üşüyürsən,
yandır özünü!” –
gözucu baxdım ki,
psixoloq aglayır. Qəfil
ayağa durub:
“Yandıracam bir gün!”
dedi. Xanımı güc-bəla
sakitləşdirib çıxdım...
Küçədə yerə düşən
çörəyi öpüb gözü üstə
qoyan uşağı axtarıram.
Onu öpüb gözüm üstə
qoyacam...
