Kulis.az Ülvi Babasoyun “Sənətin entropiyası” silsiləsindən II essesini təqdim edir.
əvvəli burada
It's like a breath taken, it's like a lost way from the shore
It's a dark ground where there used to be a garden before
It's called solitude, it never kills...
Alınan nəfəs kimidir, sahildən silinmiş yol kimidir
Bir vaxtlar bağ-bağçaydı, indi qaranlıq diyardır bura
Tənhalıq deyirlər buna, öldürmür heç vaxt.
